5 mitów na temat okien PCV

W Polsce okna PCV zyskały ogromną popularność w latach 90. ubiegłego wieku. To właśnie wtedy zaczęły powstawać pierwsze prywatne fabryki, produkujące stolarkę okienno-drzwiową z polichlorku winylu. PCV szybko jednak doczekał się wielu niepotwierdzonych, negatywnych opinii. W naszym artykule przedstawiamy 5 największych mitów na temat okien z plastiku. Zaczynamy!

Mit nr 1: okna PCV są toksyczne i rakotwórcze

Wielu przeciwników okien PCV uważa, że polichlorek winylu działa bardzo szkodliwie na ludzki organizm, wywołując choroby nowotworowe, alergie i inne, uciążliwe schorzenia. PCV ma rzekomo emitować silnie rakotwórcze związki m.in. pod wpływem działania wysokich temperatur. Czy jest to prawda? Zdecydowanie nie! Ten mit powstał w latach 90., gdy stolarka PCV nie była najlepszej jakości. Niektóre profile plastikowe latami wydzielały wówczas nieprzyjemne zapachy. Do produkcji stosowano zaś niebezpieczne dodatki, na przykład ołów.

Nowoczesne okna Rzeszów są najlepszym dowodem na to, że PCV nie stanowi żadnego zagrożenia dla zdrowia i życia ludzkiego. Tworzywa sztuczne, wykorzystywane w procesach produkcyjnych, przechodzą bowiem drobiazgowe kontrole jakości. PCV, które trafia do naszych domów, spełnia również restrykcyjne normy bezpieczeństwa surowców.

Mit nr 2: stolarka PCV przyczynia się do powstawania pleśni

Do dziś wielu konsumentów uważa, że szczelne okna PCV uniemożliwiają swobodny przepływ powietrza w budynku, co sprzyja powstawaniu pleśni i grzybów. Plastikowe, szczelne profile mają rzekomo utrudniać działanie wentylacji mechanicznej. Czy to jest prawda? Oczywiście, że nie – współczesne modele okien mają bowiem specjalne otwory nawiewno-wywiewne.

Nawet w starszych oknach PCV można zainstalować systemy nawiewne i wywietrzniki. Dzięki nim ustaje zjawisko kondensacji pary wodnej, co skutecznie eliminuje ryzyko namnażania się mikroorganizmów. Nie zapominajmy też o tym, że nie tylko okno może być przyczyną powstawania pleśni w budynkach! Często zdarza się, że zagrzybienie powoduje przestarzały system grzewczy lub nieodpowiednia termoizolacja ścian, fundamentów i dachu.

Mit nr 3: okna PCV sprzyjają utratom ciepła

Niektórzy sądzą, że okna PCV generują straty ciepła w budynkach. Ten mit nie ma obecnie żadnego uzasadnienia. Stolarka okienna, zanim bowiem trafi na rynek, poddawana jest surowym testom jakości. Takie testy są bardzo drobiazgowe i obejmują różne kwestie, na przykład analizę wpływu niskich i wysokich temperaturach na tworzywo sztuczne.

Współcześni producenci stolarki PCV stawiają na rozwiązania energooszczędne. Okna plastikowe muszą zaś spełniać takie same standardy jakościowe jak okna drewniane czy aluminiowe. W najnowocześniejszych oknach plastikowych znajdziemy m.in. wzmocnione ramy, dodatkowe komory powietrzne i pakiety 2-3 uszczelnianych szyb. Ilość i jakość patentów, wykorzystywanych w produkcji okien PCV, z pewnością przeczy mitowi nieszczelnych okien.

Mit nr 4: okno plastikowe nie nadaje się do recyklingu

Co się dzieje ze zdemontowanymi oknami PCV? Część społeczeństwa wciąż uważa, że te plastikowe odpady, z elementami szklanymi i gumowymi zalegają na składowiskach odpadów. Wielu proekologicznych konsumentów rezygnuje z zakupu okien PCV na rzecz stolarki drewnianej, ponieważ, ich zdaniem, PCV nie nadaje się do recyklingu. Czy faktycznie polichlorek winylu bezpowrotnie trafia na składowiska? Nic bardziej mylnego! Naukowcy wciąż opracowują nowe metody obróbki odpadów PCV. Na rynku powstają też skupy tworzyw sztucznych budowlanych oraz firmy, specjalizujące się w recyklingu okien plastikowych.

Zużyte PCV trafia do zakładów, w których jest poddawane obróbce i przetworzone na granulat. Z granulek powstają m.in. rury do instalacji wodno-kanalizacyjnych, profile okienne, plandeki, opakowania, materiały reklamowe itd. Możliwości ponownego wykorzystania materiału z okien PCV są więc, jak widać, bardzo duże. Mitem jest więc stwierdzenie, że okna z PCV nie są ekologiczne i powodują nieodwracalne zanieczyszczenie naszej planety.